Αν ανησυχεί κάποιος από την έλλειψη αντιπολίτευσης σήμερα,αυτός δεν είναι ούτε η Δημοκρατία,ούτε το Πολίτευμα. Αλλά η ίδια η αντιπολίτευση!
Ακούγεται πλέον και γράφεται συχνά μέχρι μονοτονίας ότι «δεν υπάρχει αντιπολίτευση». Κι αυτό είναι «πολύ κακό για τη δημοκρατία», «Η δημοκρατία κινδυνεύει», «Η δημοκρατία είναι ανάπηρη» και άλλες παρεμφερείς, σοβαροφανείς και βαρύγδουπες, ανοησίες. Μάλιστα τρείς απ΄αυτούς που ανησυχούν υπέρμετρα αποφάσισαν να μοιρασθούν τον πόνο τους με άλλους ανήσυχους σε κάποιο θέατρο ( Αλφα,13/2), μήπως και ανακαλύψουν «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιός».
Τώρα τι ακριβώς σκέφτονται, δηλαδή αν θα τον επιλέξουν με κλήρωση, με διαγωνισμό ταλέντου, ίσως με κάποιο reality, δεν το γνωρίζουμε. Ας κρατήσουμε την αγωνία μας λίγες ώρες και μάλλον οι τρείς αγωνιούντες θα μας το δείξουν.
Πάντως για να ξεκινήσουμε νηφάλια και χωρίς αχρείαστες ανησυχίες, ας ξεκαθαρίσουμε ότι καμμιά Δημοκρατία δεν κινδυνεύει επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Πολλές φορές η Ελλάδα πέρασε από περιόδους απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας ενός κόμματος και τελικά η Δημοκρατία βρήκε τον δρόμο της.
Ετσι πρόχειρα μπορούμε να αναφέρουμε μερικές: ο Παπάγος το 1953, ο Καραμανλής το 1956, ο Καραμανλής εκ νέου το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, ο Κώστας Σημίτης την πρώτη τετραετία το 1996.
Ολες αυτές ήταν περίοδοι πανίσχυρης πολιτικής κυριαρχίας ενός Πρωθυπουργού και ενός κυβερνώντος κόμματος, σε συνδυασμό με προφανή έλλειψη εναλλακτικής λύσης και σοβαρής αντιπολίτευσης.
Τη λύση, στη συνέχεια την έδωσε η ίδια η ζωή. Οι κυρίαρχοι σταδιακά έχαναν «πόντους» από την κυριαρχία τους, η αλαζονεία και η κόπωση έκαναν τη δουλειά τους και τελικά η αντιπολίτευση έβρισκε τον δρόμο της.
Αν λοιπόν ανησυχεί κάποιος από την έλλειψη αντιπολίτευσης σήμερα, αυτός δεν είναι ούτε η Δημοκρατία, ούτε το Πολίτευμα. Αλλά η ίδια η αντιπολίτευση!
Πριν λοιπόν οι, οριζοντίως και καθέτως, ανησυχούντες για την υγεία της Δημοκρατίας μας ανέβουν στο θεατρικό σανίδι,καλό θα ήταν να θέσουν ορισμένα «προπατορικά» ερωτήματα. Πρώτα στον εαυτό τους και μετά σε ολόκληρο τον θίασο των ανήσυχων.
Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης απολαμβάνει αυτήν την πολιτική κυριαρχίας; Οι «ανήσυχοι» συνήθως αναλίσκονται σε απλοϊκές και στενόμυαλες απαντήσεις. Φταίει η «Δικτατορία των ΜΜΕ». Η Διαπλοκή. Τα επιχειρηματικά ντήλς. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ΗΠΑ. Οι υποκλοπές. Το καθεστώς. Η «μαφία των εξωγήϊνων». Και άλλα πολλά.
Σίγουρα όλες αυτές οι απαντήσεις δεν είναι για πέταμα. Περιέχουν ψήγματα αλήθειας. Χάνουν όμως τη «Μεγάλη Εικόνα» και τον πυρήνα του προβλήματος.
Πριν από 5-6 αιώνες, ο σοφός φλωρεντίνος Νικολό Μακιαβέλι έγραφε ότι «ευτυχισμένοι είναι οι ηγέτες που συμβαδίζουν με το πνεύμα των καιρών». Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, συμβαδίζει με «το πνεύμα των καιρών». Οι άλλοι, δυστυχώς, όχι.
Ο Μητσοτάκης διαθέτει μια σύγχρονη ατζέντα, άσχετα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του. Μιλάει σύγχρονα, με τη γλώσσα των καιρών και της εποχής. Ασχετα, με αυτά που λέει τα οποία τις περισσότερες φορές στρεβλώνουν και αλλοιώνουν την «υπαρκτή πραγματικότητα». Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών μοιάζει καθηλωμένη σε σχήματα, ιδέες και συνθήματα της Μεταπολίτευσης, απευθυνόμενα σε μια Ελλάδα που έχει πεθάνει, εδώ και δεκαετίες.
Επαναλαμβάνουμε για να μην παρεξηγούμαστε. Η ατζέντα Μητσοτάκη είναι η συμπύκνωση των ιδεών μιας παγκοσμιοποιημένης, φιλελεύθερης, ριζοσπαστικής ελίτ που οδηγεί σε αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, σε περιθωριοποίση της μεγάλης πλειονότητας της κοινωνίας, σε αποκαθηλώσεις του Κράτους Δικαίου, σε προβλήματα Δημοκρατίας.
Είναι όμως μια ατζέντα σύγχρονη. Εξ ού και οι δυνατότητες της πολιτικής κυριαρχίας. Οι άλλοι,δυστυχώς είναι κλασσικά, εκτός τόπου και χρόνου. Σε άλλες εποχές,σε «άλλη γη», μπορεί και σε κάποιον άλλον πλανήτη. Εξ ού και η δομική αδυναμία τους να δημιουργήσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη.
Μήπως λοιπόν η αντιπολίτευση, αντί να ψάχνει απεγνωσμένα «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος», θα ήταν φρονιμότερο να αρχίσει μια δύσκολη, αλλά σίγουρα πιο δημιουργική, αναζήτηση συντονισμού με «το πνεύμα των καιρών», που έγραφε ο Νικολό Μακιαβέλι; Για δείτε το κι εσείς που σας αρέσει να πηγαίνετε στα θέατρα.
www.ieidiseis.gr
