Και τώρα τι κ. Τσίπρα?

Ο Τσίπρας λέει κάλεσε τους αποστάτες στο ινστιτούτο του.

Αυτούς που ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ τους έστειλε στη μανούλα προτιμώντας έναν άγνωστο Κασσελακη τότε με το συντριπτικό 56% παρά να ξαναφάει στη μάπα το γραφικό σκηνικό των 35 συνεδριάσεων του αλληλογαγωματος για να μην αποφασίσουν τίποτε. Αυτούς που οι πρόσφατες εκλογές έδειξαν ότι δεν μετρούσαν καμία έδρα. Όχι 11.

Τη δειλία του να κάνει αυτό που όλοι του φώναζαν.

Να τους ξεφορτωθεί για να μπορέσει να ασκήσει αποτελεσματική αντιπολίτευση, για να οδηγήσει το κόμμα του στη κεντροαριστερά που ήθελε.

Μπόρεσε να τα βάλει με θηρία στη διαπραγμάτευση των μνημονίων, συμβιβάστηκε εκεί που έπρεπε αφού είχε προηγουμένως εξαντλήσει κάθε οριο διαπραγμάτευσης της αναδιάρθρωσης χρέους, έδωσε λύση στο Μακεδονικο που όλοι ήθελαν αλλά κανείς δεν τολμούσε λόγω πληθώρας κάφρων με δικαίωμα ψήφου, πήρε ένα απόκομμα και το οδήγησε στην εξουσία με τον ίδιο τρόπο που το γκρεμισε στη συνέχεια. Δεν μπόρεσε, δεν είχε τα κοτσια να απαλλαγεί από τη νοοτροπία του δεκαπενταμελους και της ξεπερασμένης αριστεράς των νιάτων του. Προτίμησε να μείνει ως αντιπολίτευση άπρακτος και προσπαθώντας να φέρει εκεί μέσα τις δύο άκρες μια, ξέμεινε από μπαταρία. Έφυγε ενώ έπρεπε να φύγουν άλλοι. Γιατί δεν τόλμησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο όταν έπρεπε και ως όφειλε ως αρχηγός της παράταξης του. Ηθικός αλλά άτολμος στα εμπόδια της αριστερής νοοτροπίας. Τα βαλε με δράκους και κόλλησε σε βδελλες.

Έφυγε. Αλλά το δεκαπενταμελές μέσα του έμεινε. Και θέλει να ξαναγυρίσει. Αργά. Τώρα βλέπει κάποιον άλλο να τα κάνει και χωρίς αριστερά (με τη κακή έννοια) κολλήματα. Και δεν του αρέσει.